09 lipca 2024

Syndrom oszusta – czym jest i jak sobie z nim poradzić?

4 min.
Wiele osób przynajmniej raz w swoim życiu doświadczyło odczucia, że osiągnięty sukces to wynik przypadku lub szczęścia, a nie odpowiednich umiejętności i wiedzy. Wątpienie w swoje talenty oraz wyobrażenie, że inni są lepsi, a na pewno bardziej zasługują na daną nagrodę – to typowe dla syndromu oszusta.
Syndrom oszusta – czym jest, przyczyny, leczenie

Spis treści

  1. Syndrom oszusta – co powinieneś o nim wiedzieć?
  2. Przyczyny rozwoju syndromu oszusta
  3. Jak poradzić sobie z syndromem oszusta?
  4. Praktyczne kroki do przezwyciężenia lęku przed niepowodzeniem

 

Syndrom oszusta – co powinieneś o nim wiedzieć?

Syndrom oszusta czasami nazywany jest również syndromem impostora (z ang. "impostor syndrome"). Pierwsze badanie opisujące to zjawisko zostało opublikowane w 1978 r. Autorzy opisali zjawisko, w którym osoby doświadczały "wewnętrznego poczucia intelektualnej fałszywości". W praktyce przekładało się to na brak wiary we własne umiejętności oraz wiedzę – mimo obiektywnych dowodów potwierdzających dobre wyniki. Osiągnięte sukcesy były w ich ocenie efektem przypadku lub szczęścia. Badani czuli, że oszukali w ten sposób innych, którzy doceniali ich poprzez wypracowane efekty.

Jednym z charakterystycznych mechanizmów syndromu oszusta jest postrzeganie inteligencji jako niezmiennej cechy, która nie może być w żadnym stopniu rozwijana. Prowadzi to do przekonania, że inteligentne osoby muszą zawsze radzić sobie dobrze, a przy tym nie popełniają błędów. Syndrom oszusta zwiększa ryzyko wypalenia zawodowego.

 

Przyczyny rozwoju syndromu oszusta

Jednymi z najczęściej przywoływanych przyczyn, które zwiększają prawdopodobieństwo występowania syndromu oszusta, są:

Wpływ mają także zniekształcenia poznawcze, skupione wokół przekonań takich jak unieważnianie pozytywnych informacji zwrotnych czy nadmierne przypisywanie znaczenie porażkom.

Badania wykazują jednak pewne różnice w zależności od przynależności do określonej grupy zawodowej. Wśród lekarzy i lekarzy-stażystów częściej spotyka się osoby z syndromem oszusta. Jest to związane z niską samooceną oraz pracą w ramach instytucjonalnych warunków. Kobiety doświadczają syndromu oszusta częściej niż mężczyźni. Za to wśród pracowników uczelni i naukowców większe znaczenie ma charakter środowiska społecznego, z jakiego pochodzi dana osoba.

 

Jak poradzić sobie z syndromem oszusta?

Jeśli doświadczasz trudności i dostrzegasz u siebie objawy syndromu oszusta, możesz spróbować kilku technik, które pomagają poradzić sobie z niechcianymi odczuciami. Pamiętaj o tym, że zawsze możesz skorzystać ze wsparcia psychologa, który udzieli profesjonalnej pomocy.

Przede wszystkim nie zapominaj, że wiele osób doświadcza podobnych trudności – świadomość, że nie jesteś sam/a może przynieść pewnego rodzaju ulgę. Ćwiczenie współczucia dla samego siebie, większej życzliwości oraz uważność na negatywne przekonania związane z samooceną mogą złagodzić niechciane objawy syndromu oszusta.

Warto budować wspierające środowisko pracy, oparte na mentoringu, zaangażowaniu oraz wsparciu ze strony współpracowników. Dodatkowo, wewnętrzna krytyka oraz perfekcjonizm mogą zwiększać nieprzyjemne odczucia, w związku z czym również te przekonania i zachowania powinny zwracać Twoją większą uwagę.

Realizacja wszystkich opisanych strategii może być trudna, dlatego warto stosować poniższe cztery "złote zasady".

 

Praktyczne kroki do przezwyciężenia lęku przed niepowodzeniem

  1. Pamiętaj o swoich osiągnięciach – syndrom oszusta może wiązać się ze znacznym umniejszaniem własnych dokonań. Jeśli wątpisz w to, że są one kwestią Twoich umiejętności, a myślisz, że wynikają wyłącznie ze szczęścia, możesz zastanowić się i wypisać argumenty, które udowadnią, że to efekt odpowiednich kompetencji.
  2. Nie porównuj się z innymi – zachowaj właściwe spojrzenie na pracę i osiągnięcia innych osób. Nie znasz ich historii, a tak o wiele łatwiej wpaść w pułapkę bycia gorszym. Pamiętaj o tym, że zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie w czymś lepszym od Ciebie, ale także będą osoby, które osiągną mniej.
  3. Pochwal się swoimi sukcesami – czasami, przez uwarunkowania społeczne i kulturowe, skromność jest postrzegana jako cnota. Niemniej nie powinna ona nigdy przysłaniać faktów, a mówienie o swoich osiągnięciach nie musi oznaczać przechwalania się. Ciesz się swoimi osiągnięciami i pozwól innym cieszyć się z Tobą.
  4. Mów o tym, jak się czujesz – syndrom oszusta jest częstym zjawiskiem. Mówiąc o tym, jak się czujesz, dajesz innym osobom sygnał do tego, żeby wsparły Cię. Wsparcie społeczne jest jednym z najważniejszych czynników ochronnych zdrowia psychicznego.

Źródła

  1. Europejski Urząd ds. Pracy, Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego [https://eures.europa.eu/four-golden-rules-deal-imposter-syndrome-workplace-2023-04-21_pl].
  2. Gadsby S., (2021), Imposter syndrome and self-deception, Australasian Journal of Philosophy, 100(2), s: 247-261 [https://doi.org/10.1080/00048402.2021.1874445].
  3. Janiszewska A., (2023), Co może blokować wykorzystanie potencjału twórczego? Psychologiczne inhibitory samorealizacji, Nauki o Wychowaniu, Studia Interdyscyplinarne, 16(1), s: 289-302 [https://doi.org/10.18778/2450-4491.16.18].