Infekcje intymne – rodzaje i sposoby zwalczania
Infekcje intymne wywołane mogą być przez różne czynniki, w tym bakterie, wirusy, grzyby czy pasożyty. Rozpoznanie podłoża choroby stanowi spore wyzwanie ze względu na dość podobny obraz kliniczny. Leczenie infekcji intymnych powinien określić lekarz. Wspomóc się można natomiast domowymi sposobami.
Infekcje intymne to powszechnie występujące schorzenie kobiecych dróg rodnych. Najczęściej za ich powstanie odpowiadają bakterie i grzyby. Jednymi z pierwszych objawów są upławy, świąd, pieczenie. Leczenie opiera się na farmakoterapii, przestrzeganiu zaleceń higienicznych, zmianie sposobu odżywiania. Niestety schorzenia te wykazują tendencję do nawrotów.
Spis treści:
Infekcje intymne – rodzaje
Infekcje intymne – czynniki sprzyjające chorobie
Objawy infekcji intymnych
Co na infekcje intymne?
Jak zapobiegać infekcjom intymnym?
Infekcje intymne – rodzaje
Infekcje intymne świadczą o zaburzeniu równowagi mikrobiologicznej kobiecego organizmu, co skutkuje wzrostem liczby chorobotwórczych mikroorganizmów. Specjaliści zwracają uwagę na rozmaite ich podłoże. Wśród możliwych rodzajów infekcji intymnych wymieniają:
- bakteryjne – wywołane zwłaszcza przez bakterie beztlenowe, pałeczkę okrężnicy (z łac. Escherichia coli), paciorkowce, Gardnerella vaginalis, Chlamydia trachomatis;
- grzybicze – najczęstszym patogenem są drożdżaki z gatunku Candida albicans; inne możliwe czynniki sprawcze to m.in.: C. krusei, C. glabrata, C. kefyr, C. parapsilosis;
- zdecydowanie rzadziej pasożytnicze i wirusowe.
Infekcje intymne – czynniki sprzyjające chorobie
Do rozwoju infekcji intymnej predysponują m.in.:
- zarówno niedostateczna, jak i nadmierna higiena okolic intymnych (zwłaszcza zbyt częste irygacje pozbawiające pochwę fizjologicznej mikroflory);
- niestosowanie prezerwatyw, które stanowią mechaniczną formę obrony przed wniknięciem patogenów;
- bogate życie seksualne, które wiąże się z ryzykiem powstania mikrourazów;
- antybiotykoterapia likwidująca szczepy przyjaznych drobnoustrojów;
- korzystanie z publicznych toalet, uczęszczanie na basen czy saunę;
- nieprawidłowy sposób odżywiania (dieta bogata w węglowodany);
- ogólne osłabienie, spadek odporności, zmęczenie i stres;
- zaburzona równowaga hormonalna (stąd większe ryzyko infekcji intymnych u kobiet w ciąży).
Objawy infekcji intymnych
Mimo różnych czynników sprawczych infekcje intymne objawiają się w dość podobny sposób. Typowymi dolegliwościami są: zaczerwienienie, pieczenie, świąd, obrzęk okolic intymnych, ból przy stosunku (dyspareunia) i przy oddawaniu moczu, uczucie parcia na pęcherz czy suchości w pochwie. Dolegliwości zwykle nasilają się przed miesiączką. Objaw pomocny w postawieniu diagnozy to upławy. W przypadku infekcji grzybiczej mają konsystencję i kolor twarogu. W bakteryjnych są rzadkie, jednorodne, białawe, o intensywnym rybim zapachu. Z kolei w pierwotniakowych pieniste, obfite, zielonawoszare, o nieprzyjemnym zapachu. Fizjologiczna wydzielina dróg rodnych powinna być przejrzysta lub biała (w zależności od fazy cyklu), bezwonna, śliska w dotyku. Czasem zdarzają się też bezobjawowe infekcji pochwy.
Co na infekcje intymne?
Leczenie infekcji intymnych powinien ustalić specjalista, z którym możesz wstępnie skonsultować się w Wirtualnej Przychodni. Niepodjęcie terapii wiąże się z ryzykiem rozszerzenia zakażenia na dalsze odcinki układu rodnego. Podstawą jest farmakoterapia. W przypadku podłoża bakteryjnego konieczne jest zażywanie antybiotyków. Kuracja trwa około 7 dni. Najczęściej stosowany jest metronidazol. W zwalczaniu infekcji grzybiczej pomocne są leki przeciwgrzybicze – tzw. fungicydy i preparaty z jonami srebra. Lekarze zalecają też terapię partnera seksualnego i zachowanie czasowej wstrzemięźliwości płciowej. Fachową pomoc można uzyskać w ramach telekonsultacji. E-wizyty zapewniają kontakt z lekarzem nawet po ich zakończeniu. Należy jednak pamiętać, że czasem wizyta stacjonarna jest niezbędna.
Niezależnie od typu infekcji wspomagająco można stosować probiotyki ginekologiczne, których celem jest odtworzenie pożytecznej flory. W aptekach jest szeroki wybór produktów tego typu. Wiele z nich ma charakter OTC – są dostępne bez recepty. Mogą być stosowane doustnie, bywają też aplikowane dopochwowo w postaci globulek. Istotną rolę odgrywa również zmiana postępowania dietetycznego. W jadłospisie powinna się znaleźć duża ilość pokarmów będących źródłem probiotyków (np. jogurtów, kefirów, twarogów). Wspomagają one rozwój bakterii produkujących kwas mlekowy w pochwie. Na infekcje intymne warto też zastosować domowe rozwiązania w postaci ziołowych nasiadówek. Najbardziej znane są te przygotowane z kory dębu.
Jak zapobiegać infekcjom intymnym?
Profilaktyka infekcji intymnych opiera się na dbaniu o florę bakteryjną pochwy. Jej kwaśny odczyn i dominacja pałeczek kwasu mlekowego zapobiegają rozwojowi choroby. Należy unikać ryzykownych i przygodnych zachowań seksualnych. Bardzo ważna jest też higiena intymna. Nie zaleca się stosowania środków myjących o zasadowym odczynie pH. Warto zrezygnować z noszenia obcisłej, wykonanej ze sztucznych materiałów bielizny. Powinno się używać własnego ręcznika, pamiętając o częstej jego zmianie. Ryzyko rozwoju zakażenie spadnie przy prawidłowym podcieraniu okolic intymnych – od przodu ku tyłowi. Zmniejsza to prawdopodobieństwo przeniesienia patogenów z okolic odbytu na wargi sromowe. Do mycia wrażliwych miejsc nie powinno się używać gąbek, ponieważ stanowią siedlisko bakterii i grzybów. Korzystając natomiast z publicznych toalet, warto pamiętać o jednorazowych podkładkach higienicznych.